Month: November 2019

Milena: Niewielu artystom zdarzyło się podjąć wyzwanie, polegające na stworzeniu płyty spójnej nie tylko w warstwie muzycznej, ale również treściowej, będącej dziełem scalonym jakimś konkretnym zamysłem. Dziś pozwolę sobie na przywołanie wycinka właśnie z pewnego albumu koncepcyjnego. Żeby to uczynić, muszę jednak w kilku słowach przybliżyć Wam ideę przyświecającą całości tego krążka.
Bohaterką i narratorką tej muzycznej opowieści jest dziewczyna o imieniu Scarlet. Jak twierdzi artystka, która wymyśliła tę postać i wyśpiewała jej historię, uosabia ona zarówno ją samą, jak i inne współczesne kobiety. Album jestodzwierciedleniem podróży Scarlet po Ameryce, z odniesieniami do licznych wątków, zarówno osobistych, jak i politycznych. Ta pozornie zwykła wycieczka otwiera przed przemierzającą kolejne kilometry dziewczyną możliwość poznania świata, ale przede wszystkim odkrycia tajemnic swojej osobowości.
Słuchając utworu, który promował wspominane dziś przeze mnie wydawnictwo jako pierwszy, zastajemy Scarlet w chwili, gdy uświadamia sobie, że wszyscy ludzie, niezależnie od tego, czy są obecni w naszym życiu tylko przez chwilę, czy zostają na dłużej, zawsze w jakiś sposób wpływają na to, kim się stajemy. Wraz z człowiekiem, którego dotychczas uważała za swą bratnią duszę, powraca do punktu wyjścia swojej wyprawy, jednak nic nie jest już takie, jak przedtem, gdyż oboje okazali się innymi ludźmi, niż sądzili do tej pory. Wszystko, co było wcześniej między nimi wydaje się już tylko czymś na kształt baśni, i to właśnie o tej baśni w swym przeboju już sprzed siedemnastu lat zaśpiewała Tori Amos.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Pochwalę się, a co! Jeśli gdzieś poza Radiem DHT w Polsce usłyszycie tę piosenkę, to prawdopodobnie za moją sprawą. Utwór przede wszystkim popularny w Australii usłyszałem w jakiejś brytyjskiej stacji internetowej ponad 10 lat temu i niejednokrotnie grałem go, kiedy tylko miałem taką możliwość. Okazuje się, że są ludzie, którzy tę piosenkę podchwycili i Fern jakoś od tego czasu stała się nieco popularniejsza nad Wisłą. A kim właściwie jest bohaterka dzisiejszego wpisu? To amerykańska piosenkarka, obracająca się w gatunkach R&B i Disco. Początkowo występowała jako muzyczka sesyjna, później w zespole The Poppies, a na przełomie lat 70 i 80, po kilku latach przerwy wróciła ze swoim solowym repertuarem, przykład którego możecie usłyszeć już teraz.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Przygotowując się do kolejnego wpisu ponownie dotarło do mnie, jak bardzo główny kanał Radia DHT odróżnia się od innych stacji radiowych. Jeśli chodzi o dobór muzyki kierujemy się tylko i wyłącznie własnym gustem. Robimy to tak, jak za starych, dobrych czasów, kiedy prezenter był twórcą playlisty od a do z. Dzięki temu mógł np. Zaciekawić słuchaczy piosenką, która wpadła mu w ucho w trakcie przeglądania nowości singlowych. Oczywiście bywało też, że ich taką piosenką skutecznie zniechęcał, ale cóż, ryzyko zawodowe. A propos nowości singlowych, to właśnie na taką muzyczną ciekawostkę trafiłem kiedyś w 2007 roku, pracując w nieistniejącym już internetowym Radiu Friko. Piosenka lekka, łatwa i przyjemna no tylko, że jest mały problem. O projekcie Agaba In Black poza nami zapomniał cały świat. Od czego są jednak notatki dotyczące praw autorskich, które dostarczają nam wytwórnie? Chwila poszukiwań i jest! Okazuje się, że Agaba In Black to projekt dwojga artystów. Za utwór Teraz Ja w warstwie tekstowej odpowiada Małgorzata Szpitun, która pisała także dla innych, m.in. Dla Krzysztofa Kiljańskiego czy zespołu Bracia. W warstwie muzycznej natomiast udzielał się Sebastian Piekarek. Jest to wokalista, kompozytor i muzyk sesyjny, współpracujący m.in. z Dodą, Kasią Kowalską, zespołem Ira, Wojtkiem Pilichowskim i uwaga, również z Braćmi. Przypadek?
Chciałbym napisać coś jeszcze, ale… Teraz wiecie tyle, co i ja. Miłego słuchania!

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: Z zespołem, któremu dziś poświęcam mój wpis, zetknęłam się po raz pierwszy, gdy był jedną z głównych gwiazd Off Festivalu w 2011 roku, Podobnie, jak w poprzednich latach, z zainteresowaniem słuchałam radiowych relacji z tego wydarzenia, oczekując informacji o koncertowych poczynaniach cenionych przeze mnie wykonawców i licząc na nowe muzyczne odkrycia. Zwróciłam wówczas uwagę na utwór z repertuaru pewnej nieznanej mi do tej pory grupy. Znalazł się on na jej trzecim albumie, zatytułowanym Screamadelica, który ukazał się w 1991 roku. Wydawnictwo to okazało się zarówno stylistycznym, jak i komercyjnym przełomem w historii zespołu. Co do stylu, muzycy odeszli od obecnych na poprzednich krążkach brzmień indierockowych i w nowych kompozycjach wykorzystali między innymi elementy house'u. Jeżeli zaś chodzi o komercyjny sukces, płyta ta była pierwszą w historii grupy, która spotkała się z ogromnym zainteresowaniem publiczności, ponadto została przychylnie przyjęta przez krytyków, a niektórzy uznają ją nawet za najlepszy album lat dziewięćdziesiątych. Piosenka, która promowała ten album dopiero jako piąta, zapewniła zespołowi Primal Scream popularność nie tylko w rodzinnej Szkocji, ale również w Stanach Zjednoczonych. Utworem tym było "Movin' on up" i to właśnie ten może nieco zapomniany przebój proponuję Wam na tę, mam nadzieję, pogodną, choć jesienną sobotę.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: Nie zawsze bywa tak, że muzyczny sukces udaje się osiągnąć już na początku artystycznej drogi, czasem trzeba pracować na niego nawet przez kilkanaście lat. Tak stało się między innymi z amerykańskim zespołem rockowym, który zaczerpnął swoje miano od nazwy pewnej ciężarówki. Choć grupa ta została założona w 1967 roku, rozkwit jej kariery przypadł dopiero na lata osiemdziesiąte. To właśnie w okresie działalności, w którym muzykom udało się dorównać popularnością takim zespołom, jak The Cars czy Foreigner, światło dzienne ujrzał jedenasty album naszych dzisiejszych bohaterów, zatytułowany "Wheels Are Turnin'". Na naszej antenie możecie usłyszeć piosenkę "Can't fight this feeling", która odniosła największy sukces spośród kompozycji promujących ten krążek. Nieco mniejsze szczęście miała ballada "One lonely night", nie oznacza to jednak, że w redakcji o niej zapomnieliśmy – ona również co jakiś czas pojawia się w DHT i właśnie ten utwór z repertuaru Reo Speedwagon wybrałam na dzisiejszy dzień.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Artystka, o której chciałbym opowiedzieć Wam dziś kilka słów nie jest specjalnie popularna w Polsce. Co innego w USA, tam jest prawdziwą gwiazdą. Prawdopodobnie to za sprawą tego, że w Stanach Zjednoczonych zdecydowanie popularniejsza niż u nas jest tzw. Muzyka chrześcijańska. To właśnie od tego nurtu określanego krótko CCM swoją przygodę z muzyką rozpoczęła Amy Grant, nasza dzisiejsza bohaterka. Pod koniec lat 80 zaczęła zmieniać stylistykę swoich piosenek, próbując dotrzeć do masowego, niekoniecznie religijnego odbiorcy. Utwór Baby, Baby to doskonały dowód na to, że zamierzony cel udało się osiągnąć. Inspiracją dla piosenkarki przy pisaniu tekstu była jej dopiero co urodzona córka, Millie. Pierwsza połowa lat 90 przynosiła Amy Grant kolejne sukcesy, jednak na początku XXI wieku powróciła na scenę CCM. Trzeba przyznać, że nie ma tam lekko, szczególnie wśród bardziej konserwatywnego audytorium, ponieważ w międzyczasie rozwiodła się i ponownie wyszła za mąż. A na koniec ciekawostka: Amy na koncertach występuje boso. Twierdzi, że tak zdecydowanie wygodniej jest poruszać się jej po scenie.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: Z moich obserwacji wynika, że utwory kwalifikowane do Eurowizyjnej rywalizacji, w tym również te, których wykonawcy stają na najwyższym stopniu podium, dość rzadko zyskują status przebojów, są obecne w stacjach radiowych i mają szansę być zapamiętane nie tylko przez fanów tego europejskiego muzycznego festiwalu. Chlubnym wyjątkiem od tej reguły stała się propozycja pewnego artysty, który urodził się co prawda w Mińsku, jednak posiada również norweskie korzenie i to właśnie ten ostatni kraj reprezentował we wspominanym konkursie. Gdy w 2009 roku pojawił się na moskiewskiej scenie z dość oryginalnie brzmiącą, ale przy tym prostą i pogodną piosenką, zaskarbił sobie sporą sympatię publiczności, co zaprowadziło go do zasłużonego zwycięstwa. Muzyk ten zalicza się do niezbyt licznego grona artystów, którzy pojawili się na Eurowizji więcej, niż jeden raz – powrócił na festiwal po ośmiu latach, jednak wówczas miał nieco mniejsze szczęście – zajął bowiem piętnaste miejsce. Warto również dodać, że nasz dzisiejszy bohater jest utalentowany nie tylko muzycznie – próbował swoich sił jako aktor filmowy, dubbingowy, a nawet autor książek dla dzieci. My jednak przypomnimy sobie wyśpiewaną przez niego opowieść o miłości do bajkowej postaci, dzięki której już 10 lat temu o Alexandrze Rybaku usłyszała cała Europa.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Dziś, przy okazji 101 rocznicy odzyskania przez nasz kraj niepodległości warto przypomnieć piosenkę, która nie od razu mogła zostać uwieczniona na jakimkolwiek nośniku. Utwór Polska w wykonaniu Kultu został nagrany w 1987 roku, jednak początkowo był wykonywany tylko na koncertach, a wydany został dopiero po zniesieniu cenzury. Nie przeszkodziło to jednak nagraniu by stać się jednym z największych przebojów zespołu, z którym nieodłącznie kojarzy się głos Kazika Staszewskiego. Sam lider Kultu stwierdził nawet kiedyś, że ma już dość tej piosenki, bo wszyscy chcą ją usłyszeć na koncertach, a że słuchacz nasz pan, to i zwykle tak właśnie się dzieje, jednak przeważnie jest to jeden z ostatnich utworów w trakcie publicznych występów zespołu. Przypomnijmy sobie zatem obraz naszego kraju z drugiej połowy lat 80, który przez 3 dekady jednak znacznie zmienił się na plus.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: Jimi Hendrix czy Deep Purple – twórczość tych wykonawców mimo upływu lat wciąż ma status kultowej. Nic więc dziwnego, że staje się ona inspiracją dla kolejnych pokoleń muzyków. To właśnie z dorobku tych niezwykle ważnych dla historii rocka artystów czerpie zespół Welshly arms. Choć grupa ta istnieje zaledwie od sześciu lat, jej członkowie już kilkakrotnie z dalekiego Ohio przybyli do kraju nad Wisłą. Byli między innymi jedną z głównych gwiazd festiwalu w Sopocie w 2017 roku. Już niedługo, bo za 8 dni, odbędzie się kolejny koncert grupy w Polsce, tym razem w Warszawie. W oczekiwaniu na to wydarzenie przypomnijmy sobie największy dotychczasowy przebój Welshly Arms.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!