Author: midzi

Michał: Jeśli siostry nazywają się Pointer i tworzą zespół, to jego nazwa może być tylko jedna. Tak, zgadliście, co wcale przecież nie było trudne: Pointer Sisters! Muzykalne rodzeństwo rozpoczęło karierę w roku 1969 i z pewnymi modyfikacjami, podyktowanymi sytuacją zdrowotną części członkiń, koncertuje po dziś dzień, choć obecnie w kapeli przewija się już kilka pokoleń rodziny Pointerów.
Dzisiejsza piosenka dnia pochodzi z roku 1981 czyli z czasów, kiedy muzykalne siostry były jak to się mawia, na topie. Pierwotnie Slow Hand wcale nie miała zostać wykonana przez Siostry, jeden z autorów piosenki, John Bettis twierdził nawet, że ten zespół do utworu zupełnie nie pasował. Innego zdania był producent, Richard Perry i jak się okazało to właśnie on miał rację. Grupa wcześniej popularna za oceanem, właśnie dzięki temu nagraniu zyskała rozgłos również na starym kontynencie, szczególnie w Wielkiej Brytanii.
Posłuchajmy zatem nagrania, którego przekaz to przede wszystkim my, panowie, powinniśmy wziąć sobie do serca. 🙂

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Wykonawcy jednego przeboju, tak można określić bohaterów dzisiejszego wpisu. Mimo, że amerykański zespół Shivaree w swoim dorobku ma kilka płyt i singli, zasłynęli przede wszystkim jedną piosenką, którą prezentujemy na antenie głównego kanału Radia DHT. Jest to utwór Goodnight Moon, który znalazł się na ścieżce dźwiękowej do filmu Kill Bill 2 w reżyserii Quentina Tarantino, oraz francuskiego filmu pt. Monique. Gdyby ktoś zastanawiał się, skąd taka dziwaczna nazwa grupy odpowiadam za Wikipedią: "Nazwa pochodzi od amerykańskiego słowa "charivari" oznaczającego piosenkę weselną.". Utwór mimo, że nagrany w 1999 roku swoją popularność zyskał w roku 2000, kiedy to światło dzienne ujrzał promujący go teledysk, oraz został wydany singel, jeszcze bardziej zwiększający popularność piosenki. Ciekawe, czy pamiętacie to księżycowe nagranie, bo trzeba przyznać, że rzadko można je usłyszeć gdzieś poza naszą stacją.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Jeśli chodzi o bohatera dzisiejszego wpisu przyznam szczerze, że pierwszym moim skojarzeniem z tym artystą jest piosenka, która bynajmniej nie jest jego autorstwa. Mowa tu o wydanym na początku lat 90 utworze Days Of Pearly Spencer, pierwotnie nagranym w roku 1967 przez Davida McWilliamsa. Marcowi Almondowi nie można jednak odmówić również i autorskich sukcesów, bowiem na muzycznej scenie działa od początku lat 80, a wśród krytyków uznawany jest za jednego z czołowych twórców takich gatunków jak synth pop czy new wave. Almond w swoim życiu przeżył sporo, między innymi w 2004 roku uległ bardzo poważnemu wypadkowi motocyklowemu. Tego typu wydarzenia nie przeszkodziły mu jednak być aktywnym po dziś dzień, czego efektem jest utwór, który chciałbym Wam przedstawić. Slow Burn Love jest kompozycją zapowiadającą najnowszą płytę Almonda pt. „Chaos and a Dancing Stars”. Gdybyście jednak spodziewali się, że cały krążek artysty utrzymany jest w podobnie pozytywnym klimacie, muszę Was rozczarować. Jak przyznaje sam autor: "Nowa płyta jest odzwierciedleniem dzisiejszego, mrocznego świata", tak więc niniejsza kompozycja jest raczej optymistycznym wyjątkiem, niż regułą.
https://www.youtube.com/watch?v=p-AQpimrbgc
Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Tymrazem wybierzemy się w podróż do Wielkiej Brytanii, gdzie w 1973 roku Georg Kajanus i kilku innych artystów postanowiło założyć zespół. Wszyscy mieli już wcześniej doświadczenia muzyczne, kajanus np. Stworzył piosenkę dla Cliffa Richarda. To, że była ona pierwszą, która w wykonaniu tego piosenkarza nie znalazła się na brytyjskiej liście przebojów Top 30 niech pozostanie drobnym szczegółem. Sailor aktywnie nagrywał i koncertował przez resztę dekady, by w 1979 roku zawiesić działalność. 10 lat później panowie ponownie się spotkali, by spróbować raz jeszcze. To właśnie z tego okresu pochodzi dzisiejsza piosenka dnia, popularna na początku lat 90, przynajmniej w niektórych krajach, bo Polskę jakoś ominęła. My zatem nadrabiamy te braki i co z tego, że 3 dekady później? 🙂

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: Bohater dzisiejszego muzycznego wspomnienia jest specjalistą w dziedzinie jazzu, ma jednak na swoim koncie spore osiągnięcia spod znaku muzyki popularnej, a z jego przebojami zetknęli się prawdopodobnie wszyscy czytający ten wpis. Zadebiutował pod koniec lat siedemdziesiątych, na rozkwit swej kariery musiał jednak czekać ponad dekadę – do roku 1990, kiedy jego album zatytułowany "Acoustic" stał się fonograficznym przebojem. W latach dziewięćdziesiątych artysta nawiązał współpracę z innym popularnym muzykiem – Januszem Yaniną Iwańskim. Ostatnim efektem ich wspólnej działalności był utwór dołączony do koncertowej płyty naszego dzisiejszego muzycznego gościa, czyli krążka "Retrospekcja. Koncert. Kraków", wydanego w 1995 roku. Przypomnijmy sobie, jakie przesłanie w słowach tej niezwykle pozytywnej piosenki, zatytułowanej "Są na tym świecie rzeczy", zawarł wokalista, kompozytor i multiinstrumentalista – Stanisław Soyka.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: Dzisiejszy wpis dotyczyć będzie artystki, która, jak niegdyś wielu wykonawców, debiutowała na pewnym muzycznym konkursie, odbywającym się w Zielonej Górze. Swój talent pokazała również publiczności festiwali w Opolu i Sopocie. W ramach tego ostatniego wydarzenia miała okazję wystąpić u boku włoskiego wokalisty – Marco Antonellego, z którym zresztą nawiązała ponownie współpracę po dwudziestu sześciu latach. Jej mąż jest dyrygentem, małżeństwo wielokrotnie występowało wspólnie, a na trzy lata przeprowadziło się nawet do Szwajcarii, gdyż tam pokierowały Pana Aleksandra Maliszewskiego jego artystyczne zobowiązania. Co zaś tyczy się naszej bohaterki, W połowie lat dziewięćdziesiątych zainicjowała muzyczną działalność na rzecz dzieci, prowadzi warsztaty wokalne, ma również na koncie tytuł Gwiazdy Dobroczynności.
No ale, bądźmy szczerzy. Wszyscy kojarzymy ją przede wszystkim dzięki jednej piosence. Zaprezentowała ją na opolskim festiwalu w 1987 roku i to właśnie dzięki niej została wówczas uhonorowana nagrodą publiczności oraz mianem "Miss Obiektywu". Utwór stał się wówczas bardzo popularny, o czym świadczy między innymi uzyskanie przez niego tytułu "Piosenki Roku" w Radiowej Jedynce. Jako ciekawostkę dodam jeszcze, że teledysk do tego przeboju był efektem pracy pewnej znanej prezenterki, zajmującej się obecnie odnawianiem domów w ramach jednego z telewizyjnych programów. Produkcja videoklipów okazała się jedynie krótkim epizodem w karierze Pani Katarzyny Dowbor, zaś sama wykonawczyni nie ma nawet tego teledysku w swoich zbiorach i zbyt dobrze go nie pamięta, dlatego też po latach zdecydowała się na stworzenie jego nowej odsłony.
W DHT nie mamy możliwości emitowania muzyki z warstwą wizualną, jesteśmy wszak typowym radiem. Słuchając nas regularnie z pewnością jednak uda Wam się trafić na największy, jeśli nie jedyny przebój Haliny Benedyk w wersji audio. Z uwagi na jego tytuł dzisiejsza specjalna dedykacja wędruje do wszystkich dwudziestolatków.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: AJR to zespół stworzony przez 3 braci: Adama, Jacka i Ryana. Pierwotnie współpracowali z innymi artystami m. in. z Andym Grammerem, a o początku ich solowej kariery zadecydował przypadek i… Jeden tweet. Po ośmiu latach nagrywania piosenek, których nikt poza nimi nie miał okazji usłyszeć, jeden z braci, Ryan, postanowił udostępnić jeden z utworów na Twitterze. Piosenkę polubiła inna znana z naszej anteny artystka (Sia) i to właśnie dzięki jej pomocy rodzeństwo Met mogło rozwinąć skrzydła. Dzisiejsza piosenka dnia jest dość osobliwa, bowiem wokalista zwraca się w niej do swojego przyszłego dziecka imieniem Winter. Sęk tylko w tym, że dziecka jeszcze nie ma i nie będzie, póki nie uda mu się znaleźć odpowiedniej kobiety będącej jego matką, obiecuje jednak, że prawdopodobnie nie potrwa to długo. Cóż, przynajmniej imię już wybrał, a to zawsze coś!

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!