Category: Lata 10

Michał: Wygląda na to, że po Basi Trzetrzelewskiej mamy kolejną Basię znaną w wielkim świecie. Tym razem przenosimy się do Kanady, gdzie w 1984 roku na świat przyszła Barbara Josephine Bulat, czyli po prostu Basia. Pasja do muzyki nie wzięła się w jej życiu znikąd, najprawdopodobniej zawdzięcza ją swojej mamie, która uczyła gry na pianinie. Odkąd pamięta, w jej domu grało radio, zawsze ustawione na stację ze starszymi piosenkami. Warto dodać, że Basia to także nasza "koleżanka po fachu", ma bowiem za sobą epizod radiowy. Za studenckich czasów współprowadziła jeden z programów w stacji CHRW-FM. Na szczęście już wtedy wiedziała o istnieniu innych rozgłośni niż ta, którą uwielbiali jej rodzice, bo jak wieść gminna niesie, a sama zainteresowana potwierdza, wiedzy tej nie miała do mniej więcej 11 roku życia. Jeśli jesteście ciekawi, czy oprócz swojsko brzmiącego imienia i nazwiska artystka w jakikolwiek sposób identyfikuje się z Polską odpowiedź brzmi: Tak. Należy do organizacji kanadyjskiej polonii i niejednokrotnie podkreślała dumę ze swoich korzeni. Warto też wspomnieć, że w 2011 roku wystąpiła przed Arcade Fire na warszawskim Torwarze.
Dzisiejsza piosenka dnia to zapowiedź najnowszego albumu Basi zatytułowanego Are You In Love? Który światło dzienne ujrzy w tym roku.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na k

Milena: W naszych muzycznych wpisach przypominamy różnych wykonawców, będących przedstawicielami wielu gatunków – często pojawia się rock czy pop, tak się jednak jakoś składa, że dość rzadko proponujemy Wam piosenki spod znaku reggae, a już zwłaszcza twórczość rodzimych reprezentantów tego nurtu. Tym razem mam dla Was reggae prosto z Wodzisławia Śląskiego, bowiem to właśnie z tego miasta i jego okolic wywodzi się grupa wykonująca dzisiejszy przebój dnia. Zespół został założony w 2003 roku, między innymi przez braci Rafała i Karola Karwotów, przy czym w składzie do dziś pozostał jedynie pierwszy z wymienionych muzyków. Formacja ma na koncie 5 studyjnych i jeden koncertowy album, płyty i występy to jednak nie wszystkie przejawy jej działalności – członkowie grupy są bowiem organizatorami festiwalu poświęconego muzyce reggae, noszącego nazwę "Najlepsze miejsce na ziemi", odbywającego się w Wodzisławiu Śląskim.
Na dziś proponuję Wam utwór, który nasi bohaterowie zamieścili na krążku "Endorfina" z 2012 roku. Wydaje mi się, że mogą go znać całkiem dobrze nie tylko wierni fani reggae – był bowiem dość często emitowany w stacjach radiowych, szczególnie tych adresowanych do młodzieży. Sama dość rzadko wybieram takie stacje (wiadomo przecież, że najlepszym wyborem jest obecnie radio DHT", przyznam jednak, że kompozycja "Nie chcę umierać" z repertuaru zespołu Tabu "wpadła mi w ucho", może zatem również Wam przypadnie do gustu.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Dziś wybierzemy się na muzyczną wycieczkę do Liverpoolu ale nie, nie mam zamiaru proponować Wam czegoś z repertuaru Beatlesów. Zamiast tego, chciałbym przypomnieć zespół, który za sprawą utworu You To Me Are Everything zyskał wcale niemałą, światową popularność w latach 70. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że udział w sukcesie zespołu miało 2 zewnętrznych autorów: Ken Gold i Mick Denny, bo to właśnie oni byli odpowiedzialni za tekst i produkcję największego hitu Real Thing. Podobnie rzecz się miała z piosenką, którą chciałbym Wam przedstawić dziś. Utwór z jakiegoś powodu nie przypadł do gustu członkom zespołu, został odłożony na później. Jak się okazało, to „później” trwało kilkadziesiąt lat. W 2017 roku Ken Gold zupełnie przypadkowo odnalazł jedyną taśmę z nagraniem i postanowił zrobić z niej użytek. Efektem tej decyzji jest jedna z nowszych piosenek na antenie głównego kanału Radia DHT choć chyba przyznacie, że wcale nowocześnie nie brzmi.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Bez względu na to, czy w dzieciństwie czytaliście powieść autorstwa Cécile Aubry o niezwykłej przyjaźni młodego Sebastiana i owczarka o imieniu Bella mam nadzieję, że dzisiejsza piosenka dnia przypadnie Wam do gustu. Zespół, o którym tym razem mowa powstał w Szkocji dokładnie 24 lata temu. Założycielem grupy było dwóch panów o imieniu Stuart, obecnie w Belle and Sebastian ostał się już tylko jeden z nich, wokalista, gitarzysta i klawiszowiec w jednym. Prezentowana dziś piosenka była zapowiedzią drugiej z trzech winylowych EP-ek pod zbiorczym tytułem: "How To Solve Our Human Problems, które ukazały się na przełomie 2017 i 2018 roku. Od siebie dodam jeszcze tyle: Wchodzi w głowę od pierwszego usłyszenia!

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: Co prawda nie minęło zbyt wiele czasu od ostatniego Eurowizyjnego wspomnienia na łamach naszego cyklu, wydaje mi się jednak, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby do tego tematu powrócić. Dziś przeniesiemy się do jednego z sąsiadujących z nami państw. To stamtąd pochodzi bowiem Juryj Waszczuk – wokalista, kompozytor i aranżer, występujący pod pseudonimem Teo. Jego plany związane z reprezentowaniem Białorusi w konkursie Eurowizji sięgają roku 2009, kiedy to pierwszy raz zgłosił się do krajowych eliminacji. 5 lat później zdecydował się na kolejną próbę, zgłoszenie wysłał jednak dopiero na ostatnią chwilę już po tym, gdy zaaranżował konkursową propozycję dla innej wokalistki. Preselekcyjny koncert przebiegł w dość gorącej atmosferze, doszło bowiem do niezwykle rzadko spotykanej sytuacji – po zsumowaniu głosów jurorów i widzów okazało się, że na pierwszym miejscu znalazło się dwóch wykonawców. O tym, że to Teo pojedzie do Danii, zadecydowało powtórne głosowanie jury. Rezultat osiągnięty przez naszego dzisiejszego bohatera w Eurowizyjnej rywalizacji raczej trudno określić mianem imponującego – zakwalifikował się co prawda do finału, zajął w nim jednak szesnaste miejsce. Przypuszczam, że tytuł jego konkursowej propozycji może pobudzić Wasz apetyt, znajduje się w nim bowiem nazwa pewnego bardzo popularnego ciasta, które prawdopodobnie podczas niedawno minionych świąt gościło na wielu stołach, choć oczywiście można spożywać je przez cały rok. No to jak, kto skusiłby się na kawałek sernika, zaserwowanego przez Teo z Białorusi? I jeszcze jedno pytanie, dotyczące samej piosenki: czy nie macie wrażenia, że coś podobnego już kiedyś słyszeliście?

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Dzisiejsza piosenka dnia wykonana jest przez stosunkowo mało znaną artystkę. Co ciekawe, pewną popularność zdobyła niemalże jednocześnie w tak odległych od siebie krajach jak USA i Turcja. To właśnie w jednej z tureckich stacji radiowych usłyszałem Maybe It's The Rain po raz pierwszy. Piosenka zyskała uznanie również za wielką wodą, gdyż została nominowana do nagrody najlepszego, lokalnego nagrania w ramach San Diego Music Awards. Oprócz tego, wiele piosenek Tracy można usłyszeć w filmach, czy programach telewizyjnych, często pojawiają się tam jako tło.
Moim zdaniem dzisiejsza piosenka zdecydowanie nie zasługuje na bycie tłem, bo jest po prostu ładna. A Wam, jak się podoba?

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: Mam nadzieję, że wszyscy czują się wypoczęci, najedzeni i, przede wszystkim, usatysfakcjonowani sposobem spędzenia świątecznego czasu. Niestety, jak to bywa co roku "święta, święta i poświętach", powracamy zatem do publikowania codziennych muzycznych wspomnień. Jako, że trwający rok nieuchronnie zbliża się do końca, pozwolę sobie zaproponować Wam jeden z utworów wydanych w okresie ostatnich dwunastu miesięcy, a ponieważ chyba nieco zaniedbałam wątek Eurowizyjny w moich wpisach, dziś postanowiłam nadrobić zaległości w tym zakresie.
Być może pamiętacie, że pokazywałam Wam już piosenkę, która uczestniczce z Danii w tegorocznej edycji wspomnianego konkursu zapewniła dwunaste miejsce. Tym razem zachęcam Was do posłuchania propozycji prosto z Irlandii. Droga wykonującej ją artystki na Eurowizję rozpoczęła się już w zeszłym roku, kiedy ubiegała się ona o możliwość reprezentowania San Marino. W rodzinnym kraju dała się natomiast poznać w 2015 roku, kiedy zajęła trzecie miejsce w finale programu The Voice of Ireland.
Co zaś tyczy się samej Eurowizyjnej propozycji, może zastanowić Was tajemnicza liczba 22 w jej tytule. Odpowiedź kryje się w warstwie słownej – okazuje się, że 22 to numer domu osoby, która była i chyba nadal pozostaje bliska bohaterce utworu. Niestety Sarah McTernan prawdopodobnie nie uznaje tej liczby za szczęśliwą – swoją przygodę z Eurowizją zakończyła na półfinale, w którym zajęła ostatnie miejsce. Przyznam, że wynik ten nie jest dla mnie zbyt zaskakujący, ponieważ piosenka ta, moim zdaniem, średnio pasuje do klimatu wspominanego festiwalu. Doskonale wpisuje się za to w klimat radia DHT, dlatego możecie ją usłyszeć na naszej antenie.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: Dziś mam dla Was coś z repertuaru duetu, którego debiut miał miejsce w 2001 roku, jego pierwszy koncert w Polsce odbył się jednak dopiero 13 lat później. Zdradzę Wam, że miałam okazję na żywo chłonąć blusowe i rockowe brzmienia, wyznaczające styl tej grupy – uczestniczyłam bowiem we wspomnianym koncercie, który odbył się w ramach festiwalu Open'er. W tym samym roku muzycy wydali album, zatytułowany "Turn blue". Materiał zawarty na tym krążku powstawał w czasie trudnym dla jednego z członków duetu – Dana Auerbacha, muzyk był bowiem wówczas w trakcie rozwodu, co przyczyniło się do obecności w niektórych utworach odcienia melancholii. Płyta okazała się jednak sporym sukcesem, a ponadto pochodzi z niej jeden z największych, jeśli nie największy przebój the Black keys, w którym melancholii z pewnością nie uświadczymy, zatytułowany "Feever". No to jak, dacie się ponieść gorączce?

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: To nie będzie długa opowieść, historia grupy, o której dziś mowa, nie jest bowiem jak na razie szczególnie bogata. Zespół ten wywodzi się z Kanady. Choć istnieje od jedenastu lat i już pierwsze prezentacje jego twórczych prób spotykały się z przychylnymi opiniami krytyków, szerszej, w tym również polskiej publiczności dał się poznać w 2016 roku, dzięki swojej trzeciej płycie, zatytułowanej "Hope". Od tego czasu ich kolejne utwory można usłyszeć w wielu stacjach radiowych, w DHT nie może być zatem inaczej. Na naszej antenie pojawiają się jak na razie trzy piosenki z repertuaru The Strumbelas, dziś posłuchajmy jednak pierwszego i chyba jak dotąd największego przeboju tej grupy.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Czwórka z Liverpoolu. Mówi Wam to coś? No pewnie, komu by nie powiedziało. Jednak każdy z Beatlesów miał bądź ma nadal swoje własne, solowe dokonania. Powiem więcej, żyjąca dwójka czyli Paul McCartney i Ringo Starr jeśli chodzi o muzykę są aktywni po dziś dzień. Jedną z naszych nowości jest utwór w wykonaniu Ringo, a właściwie Richarda Starkeya. Piosenka Send Love Spread Peace to zapowiedź albumu What's My Name, który jest dwudziestym w solowej karierze artysty. Na płycie nagranej w domowym studio Starra pojawiają się utwory, przy tworzeniu których wzięli udział m. in. Dave Steward, czy frontman zespołu Men at Work Colin Hay. Na krążku słyszymy również bezpośrednie odniesienia do twórczości pozostałych Beatlesów, w tym m.in. Nagrany na nowo utwór Grow Old With Me, pierwotnie wykonany przez Johna Lennona.
Posłuchajcie i koniecznie dajcie znać, jak Wam się podoba

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!