Tripel, przeboje trzech pokoleń

Milena: Tym razem mam dla Was utwór z repertuaru jednego z najsłynniejszych zespołów punkrockowych wszech czasów, choć na stylistykę tej grupy, szczególnie w późniejszym okresie działalności, wpływ miały również inne gatunki muzyczne, takie, jak ska czy funk. Okoliczności, które stanowiły inspirację do napisania tej kompozycji nie należały do przyjemnych. Muzycy dowiedzieli się bowiem o sytuacji w Iranie, gdzie na początku lat osiemdziesiątych, w wyniku rewolucji islamskiej, pod groźbą kary chłosty zabroniono posiadania płyt z muzyką popularną. Prezentowana przeze mnie piosenka zyskała spore uznanie publiczności, jednak przejawiało się ono w dość szczególny sposób. Wyobraźcie sobie, że jej tytuł pojawił się na jednej z bomb, użytych podczas I Wojny w Zatoce Perskiej, a ponadto stała się ona jednym z ulubionych utworów amerykańskich żołnierzy, walczących w licznych wojnach w krajach arabskich. Kształt większości partii instrumentalnych to w tym przypadku efekt pracy Toppera Headona, odpowiedzialnego w zespole za instrumenty perkusyjne, jednak ze względu na pogłębiające się uzależnienie od narkotyków nie wziął on udziału w teledysku. Zastąpił go pierwszy perkusista grupy – Terry Chimes.
Mimo tylu niekoniecznie pozytywnych sytuacji związanych z moją dzisiejszą muzyczną propozycją, zapewniam, że zespół the Clash za jej sprawą dostarczy Wam sporą dawkę energii, której wszyscy potrzebujemy u progu nowego tygodnia.
https://www.youtube.com/watch?v=bVNM93EWGFE
Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: Dawno nie było u nas nic o Eurowizji. Warto jednak powrócić do tego wątku, szczególnie do wspominania piosenek, które reprezentowały nasz kraj. W tym roku minęło bowiem 25 lat od pierwszego udziału Polski we wspomnianym konkursie.
Dziś skupimy się na nieco zapomnianym epizodzie w naszej Eurowizyjnej historii. W 2001 roku droga do wyboru piosenki, którą pokazaliśmy przed całą Europą okazała się dość zawiła. Według pierwotnych planów miała nas reprezentować Natalia Kukulska. Po licznych zawirowaniach okazało się, że do Kopenhagi pojedzie Andrzej Piaseczny. Wokalista postawił jednak pewien warunek – sam chciał napisać tekst do Eurowizyjnej propozycji. Rozpoczęły się zatem poszukiwania kogoś, kto zadbałby o warstwę muzyczną. Padło na Roberta Chojnackiego. Mogłoby się to wydawać dość oczywistym wyborem – pamiętamy przecież owoce współpracy obu panów z lat dziewięćdziesiątych. Okazuje się jednak, że na początku ubiegłej dekady byli oni w nienajlepszych stosunkach, w kontekście Eurowizyjnych przygotowań mówiło się zatem o wielkim pojednaniu. Choć Piasek, zgodnie ze swymi zamiarami, stworzył tekst do powstającej piosenki, ostatecznie zdecydowano się na wersję anglojęzyczną, której autorem został John Porter.
W wywiadach poprzedzających konkurs Piaseczny zapewniał, że jest pewien wygranej. I rzeczywiście… wygrał. Przypuszczam, że jesteście zaskoczeni tą informacją, wszak powszechnie wiadomo, że najlepszym wynikiem w historii polskich startów w Eurowizji było drugie miejsce. Otóż Piasek zdobył nagrodę imienia Barbary Dex, przyznawaną najgorzej ubranym wykonawcom. A wszystko przez futro, które wokalista postanowił przywdziać, a później efektownie z siebie zrzucić.
We właściwym konkursie nie było już tak spektakularnie, bo utwór "2 long" znalazł się dopiero na miejscu dwudziestym. Czy Waszym zdaniem Polska po raz kolejny zasłużyła na tak surowy werdykt europejskiej publiczności?

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Macie ochotę na piosenkę o radiu? Jeśli tak, to służę! Dziś singiel promujący debiutancką płytę zespołu Kapral Zajączek zatytułowaną Bal, którego nie było.
Sami o sobie piszą tak: Kapral Zajączek to ciepłe, wakacyjne noce i muzyka niosąca się z dancingów na rozświetlonym statku. Proza życia ubrana w chwytliwe melodie, zadziorne granie i ducha młodości. Od siebie dodam, że na spotkanie z debiutanckim krążkiem Kaprala Zajączka zapraszam już dziś po 21, a teraz posłuchajmy piosenki o Supersamie, a właściwie o grającym w nim radioodbiorniku.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: Zespół, z którego repertuaru pochodzi utwór wybrany przeze mnie na dziś, bywa przez niektórych klasyfikowany jako kabaret. Powstał w 1977 roku, a jego nazwę zaczerpnięto od miana pewnej gdańskiej ulicy, przy której mieścił się klub, będący początkowo miejscem prób pierwszego składu muzyków tworzących tę grupę. Z czasem skład sekcji instrumentalnej podlegał modyfikacjom, niezmiennie jednak wokalistą i najbardziej rozpoznawalnym członkiem pozostawał Rudi Schuberth. Zespół aktywny był przez 12 lat, jednak zdążył przez ten czas wylansować kilka niezapomnianych przebojów – wystarczy choćby wspomnieć piosenki o "córce rybaka" czy "Monice – dziewczynie ratownika". Nic dziwnego, że w obliczu wciąż niemijającej popularności tych utworów w 2008 roku podjęto decyzję o reaktywacji grupy.
Dziś proponuję Wam kompozycję Wałów Jagiellońskich, będącą czymś w rodzaju wyznania miłosnego. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego gdyby nie to, gdzie przebywa nadawca owego wyznania. Jesteście ciekawi, co to za miejsce i co miał do przekazania obiektowi swoich uczuć?

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Takie zespoły jak Thin Lizzy czy Motörhead mam nadzieję, że przynajmniej z nazwy kojarzy większość z Was. Dziś mam dla Was utwór artysty, który był związany z obiema tymi kapelami, szczególnie zasłużył się dla tej pierwszej, bo oprócz gry na gitarze skomponował część utworów Thin Lizzy. W 2011 roku światło dzienne ujrzała solowa, jak do tej pory jedyna w karierze Robertsona płyta, z której dziś mam dla Was tytułową piosenkę. Przed Wami kawałek dobrego, melodyjnego rocka, czyli dobry powód, by zrobić głośniej, prawda? 🙂

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: Minął już ponad miesiąc od dnia, gdy starałam się muzycznie wesprzeć uczniów powracających do szkół po wakacyjnej przerwie. Dziś nadszedł
moment, gdy do uczęszczania na wykłady, zaliczania kolokwiów i egzaminów powracają studenci, a niektórzy po raz pierwszy zagoszczą w murach
uczelni. Wybierając propozycję na ten dzień kierowałam się między innymi tym, że w jej tekście, pośród potencjalnie irytujących zjawisk,
wymieniono między innymi "niemiłość pań w dziekanacie". Co prawda z moich doświadczeń wynika, że owe panie często nie są tak straszne, jak
głoszą legendy. Jeśli jednak, drodzy studenci, Wasze doświadczenia będą się różnić od moich lub będziecie mieli dość innych studenckich i
niestudenckich kłopotów, polecam zanucić sobie refren tej oto kompozycji. Rzecz jasna dedykuję ją nie tylko studentom, ale również wszystkim,
którzy chcieliby nabrać dystansu do otaczającej rzeczywistości. Na koniec dodam jeszcze, że piosenka ta została nagrana również w wersji z
nieco zmienionym tekstem – wokalistka grupy Mikromusic – Natalia Grosiak zamiast o nosie śpiewa w niej o innej części ciała.

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Michał: Okoliczności, w których autorzy wpadają na pomysły tekstów swoich piosenek mogą być różne. Dziś przeniesiemy się do przydrożnego baru z lat 80, w którym sporo kierowców zmęczonych podróżą posila się i popija to i owo, niekoniecznie pozbawione procentów. Jednym z kierowców jest późniejszy bohater piosenki Rewińskiego, właśnie Heniek. Cytując samego autora: "Nagle rozpoznał artystę, coś się w nim przełamało i mówi „jestem Heniek, kierowca, dlaczego nie ma piosenek o takich jak ja. Napisz o nas piosenkę.” Janusza Rewińskiego nie trzeba było długo prosić, tekst powstał. Pozostała jeszcze kwestia muzyki, którą zajął się Jerzy Filar. Efekt? Posłuchajcie sami. 🙂

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!

Milena: Drogie panie, co byście powiedziały, gdyby Wasz ukochany wyraził uczucia, jakimi Was obdarza w formie artystycznej, na przykład pisząc utwór specjalnie o Was i dla Was? W taki właśnie sposób lider zespołu The Cure – Robert Smith uszczęśliwił swoją wybrankę – Mary Poole, ofiarował jej bowiem w prezencie ślubnym piosenkę o jakże wymownym tytule "Lovesong". Kompozycja ta znalazła się na albumie "Disintegration" wydanym w 1989 roku, będącym wyznacznikiem przełomu stylistycznego w historii grupy. Zerwała ona wówczas z popowym wizerunkiem, a znajdujące się na płycie piosenki cechują się dopracowaniem, przepełnione są melancholią, ważną rolę odgrywa w nich ponadto brzmienie instrumentów klawiszowych i gitary basowej. Wbrew przewidywaniom przedstawicieli wytwórni płytowej, album sprzedał się w nakładzie kilkunastu milionów egzemplarzy i przypieczętował znaczenie The Cure jako jednego z najważniejszych zespołów rockowych lat osiemdziesiątych. Wracając jeszcze do "Lovesong", utwór ten zyskał zainteresowanie wielu artystów, którzy zaproponowali jego własne interpretacje, a wśród nich znalazła się wokalistka obecna niedawno na łamach naszego cyklu – Adele.
No to jak, która ze słuchaczek chciałaby znaleźć się na miejscu Mary Poole?

Więcej takiej muzyki usłyszysz na kanale głównym Radia DHT, włącz koniecznie: www.radiodht.com i zostań na dłużej!